Pensieri Fotografici

Φωτογραφίζω τον κόσμο...

Φωτογραφίζω τους ανθρώπους....

Φωτογραφίζω την ζωή..

Ολα είναι ίδια από τον βορρά στο νότο και από την ανατολή στη δύση.

Η ημέρα είναι γεμάτη  φώς. Είναι όλα πραγματικά.

Οι όγκοι, οι αποστάσεις, τα κτήρια, οι κίνησεις...οι άνθρωποι.

Μπορείς να δείς ακριβώς εκείνο, το οποίο είναι.

Μπορείς να καταλάβεις εκείνο, που βλέπεις.

Και μετά... έρχεται η νύχτα.

Ολα ...φαντασία.

Η ζωή συνεχίζεται...αλλά σε διαφορετικό ρυθμό...

Ισως.... όλα πιό αργά.

Τα κτήρια δεν έχουν πλέον όγκο. Οι αποστάσεις δεν είναι πλέον ακριβείς.

Ομως η ζωή είναι η ίδια.

Πιό δυνατή από την ζωή είναι η φαντασία μας.

Τα πρόσωπα κινούνται...και σύ μπορείς να δείς την αύρα τους!

Την νύχτα τίποτε δεν είναι... τέλειο.

Ολα είναι μυστηριακά.

Μεταμορφώνονται σε μυσταγωγικά.

Δεν μπορείς να διακρίνεις ποιός βρίσκεται απέναντί σου.

Τα πάντα γίνονται αλλοιώτικα...μαγικά.

Η νύχτα είναι μιά μάγισσα , η οποία μεταμορφώνει τον κόσμο γύρω μας, σε ένα παραμύθι.

Η φωτογραφική μου μηχανή είναι μιά μάγισσα, που μετατρέπει αυτόν τον κόσμο,..

σε ένα παραμύθι...

στο δικό μου παραμύθι...

που όμως… θα μπορούσε  να γίνει και δικό σας...